Om politiek incontournable te worden, moet De Wever vooral proberen veel stemmen af te snoepen van CD&V en Open Vld. Met kiezers van het Vlaams Belang en LDD kan de N-VA politiek veel minder wegen. Maar of de Vlaams-nationalisten er samen met VB en LDD zullen in slagen een blokkeringsmeerderheid te vormen, is niet meteen heel groot. Hoedanook, zullen straks vooral langs Vlaamse kant minstens drie en misschien wel vier partijen nodig zijn om een meerderheid te halen. Een tweede keer regeren zonder meerderheid in Vlaanderen lijkt weinig waarschijnlijk. Een ruime meerderheid is ook nodig om de staatshervorming uit te voeren die alle Vlaamse pa
rtijen eisen en waar nu ook de Franstaligen van overtuigd zijn. Belangrijk om weten is niet alleen wie rond de tafel zal zitten, maar ook hoe een en ander zal worden aangepakt. Gaat een regering pas uit de startblokken schieten indien er een uitgewerkt communautair akkoord is of niet? En kan een nieuwe ploeg het zich permitteren om niet vooral B-H-V op te lossen? Alle Vlaamse partijen pleiten voor een grote staatshervorming, waar dan al gauw de term confederalisme aan wordt gekoppeld. Alle Franstaligen geven aan bereid te zijn daar ook over te onderhandelen. Hoe die er dan moet uitzien, is minder duidelijk.
Herziening financieringswetNaast B-H-V lijkt de zwaarste dobber alvast de herziening van de financieringswet te worden. Vele politici zijn er de voorbije jaren van overtuigd geraakt dat de federale overheid afstevent op een faillissement indien niet wordt gesleuteld aan het financiële huishouden van het land, maar of en hoeveel de deelstaten in de toekomst zullen moeten bijspringen zal wellicht een zeer ingewikkeld vraagstuk blijken te zijn. Mogelijk worden bevoegdheden overgeheveld zonder dat daar de centen worden bijgevoegd. Die centen zal de volgende federale regering telkens twee keer moeten omdraaien. De budgettaire toestand is de voorbije jaren zo verslechterd dat de bewindslui niets anders zullen kunnen doen dan snoeien en hervormen. Om tegen 2015 een begroting in evenwicht te kunnen voorleggen, moet structureel 22 miljard euro worden weggeknipt, een inspanning die nog een stuk groter is het globaal plan dat Dehaene in het begin van de jaren '90 uitwerkte. Andere thema's die zeker op tafel komen, zijn de hervorming van Justitie, asiel en migratie en de geluidshinder op de luchthaven van Zaventem, allemaal dossiers die de voorbije legislatuur werden aangesneden, maar om verschillende redenen de eindstreep niet haalden. Nog belangrijk misschien is de hervorming van de pensioenen, waar eindelijk knopen zouden moeten worden doorgehakt. Daarnaast is er nog het nucleaire vraagstuk, waarbij de vraag rijst of de uitstap uit de kernenergie toch zal worden teruggedraaid indien de groenen en de Vlaamse socialisten deel uitmaken van de regering. En zo neen, tegen welke prijs. Maar vooraleer een regering aan het echte werk kan beginnen, zullen er eerst koppen moeten worden geteld en coalities worden gevormd. Vraag is wie in poleposition uit de verkiezingen komt en of de grootste partij of de grootste politieke familie aan zet zal zijn. Gaat de koning Bart De Wever in stelling brengen indien N-VA de grootste Vlaamse partij wordt?
Langs de zijlijn of mee onderhandelen?N-VA scheert in de peilingen hoge toppen, maar zal na 13 juni moeten beslissen welke strategie ze moet volgen. Neemt ze haar verantwoordelijkheid op, onderhandelt ze mee en sluit ze compromissen, zodat ze haar maagdelijkheid verliest? Of blijven de Vlaams-nationalisten langs de zijlijn staan, blijft hun maagdenvlies ongeschonden, maar riskeren ze het verwijt te krijgen zich onverantwoordelijk op te stellen? Welke coalitie het uiteindelijk zal halen en wanneer blijft koffiedik kijken. Waarnemers gaan ervan uit dat een Olijfboomcoalitie langs Franstalige kant in de sterren staat geschreven. Dat levert dan wellicht een assymetrische coalitie op, omdat het ernaar uitziet dat CD&V, sp.a en Groen! langs Vlaamse kant geen meerderheid halen. Met nieuwe communautaire onderhandelingen voor de deur en de daaraan gekoppelde noodzakelijke tweederdemeerderheid staat het vast dat de volgende regering en bonte coalitie zal zijn. Wat ook al min of meer vaststaat is dat ons land straks een nieuwe premier krijgt. CD&V schuift haar voorzitter Marianne Thyssen naar voren als kandidaat voor de 16, zodat aftredend premier Yves Leterme op zoek mag naar een nieuwe job. Mogelijk krijgt België dus zijn eerste vrouwelijke eerste minister.
rtijen eisen en waar nu ook de Franstaligen van overtuigd zijn. Belangrijk om weten is niet alleen wie rond de tafel zal zitten, maar ook hoe een en ander zal worden aangepakt. Gaat een regering pas uit de startblokken schieten indien er een uitgewerkt communautair akkoord is of niet? En kan een nieuwe ploeg het zich permitteren om niet vooral B-H-V op te lossen? Alle Vlaamse partijen pleiten voor een grote staatshervorming, waar dan al gauw de term confederalisme aan wordt gekoppeld. Alle Franstaligen geven aan bereid te zijn daar ook over te onderhandelen. Hoe die er dan moet uitzien, is minder duidelijk.Herziening financieringswetNaast B-H-V lijkt de zwaarste dobber alvast de herziening van de financieringswet te worden. Vele politici zijn er de voorbije jaren van overtuigd geraakt dat de federale overheid afstevent op een faillissement indien niet wordt gesleuteld aan het financiële huishouden van het land, maar of en hoeveel de deelstaten in de toekomst zullen moeten bijspringen zal wellicht een zeer ingewikkeld vraagstuk blijken te zijn. Mogelijk worden bevoegdheden overgeheveld zonder dat daar de centen worden bijgevoegd. Die centen zal de volgende federale regering telkens twee keer moeten omdraaien. De budgettaire toestand is de voorbije jaren zo verslechterd dat de bewindslui niets anders zullen kunnen doen dan snoeien en hervormen. Om tegen 2015 een begroting in evenwicht te kunnen voorleggen, moet structureel 22 miljard euro worden weggeknipt, een inspanning die nog een stuk groter is het globaal plan dat Dehaene in het begin van de jaren '90 uitwerkte. Andere thema's die zeker op tafel komen, zijn de hervorming van Justitie, asiel en migratie en de geluidshinder op de luchthaven van Zaventem, allemaal dossiers die de voorbije legislatuur werden aangesneden, maar om verschillende redenen de eindstreep niet haalden. Nog belangrijk misschien is de hervorming van de pensioenen, waar eindelijk knopen zouden moeten worden doorgehakt. Daarnaast is er nog het nucleaire vraagstuk, waarbij de vraag rijst of de uitstap uit de kernenergie toch zal worden teruggedraaid indien de groenen en de Vlaamse socialisten deel uitmaken van de regering. En zo neen, tegen welke prijs. Maar vooraleer een regering aan het echte werk kan beginnen, zullen er eerst koppen moeten worden geteld en coalities worden gevormd. Vraag is wie in poleposition uit de verkiezingen komt en of de grootste partij of de grootste politieke familie aan zet zal zijn. Gaat de koning Bart De Wever in stelling brengen indien N-VA de grootste Vlaamse partij wordt?
Langs de zijlijn of mee onderhandelen?N-VA scheert in de peilingen hoge toppen, maar zal na 13 juni moeten beslissen welke strategie ze moet volgen. Neemt ze haar verantwoordelijkheid op, onderhandelt ze mee en sluit ze compromissen, zodat ze haar maagdelijkheid verliest? Of blijven de Vlaams-nationalisten langs de zijlijn staan, blijft hun maagdenvlies ongeschonden, maar riskeren ze het verwijt te krijgen zich onverantwoordelijk op te stellen? Welke coalitie het uiteindelijk zal halen en wanneer blijft koffiedik kijken. Waarnemers gaan ervan uit dat een Olijfboomcoalitie langs Franstalige kant in de sterren staat geschreven. Dat levert dan wellicht een assymetrische coalitie op, omdat het ernaar uitziet dat CD&V, sp.a en Groen! langs Vlaamse kant geen meerderheid halen. Met nieuwe communautaire onderhandelingen voor de deur en de daaraan gekoppelde noodzakelijke tweederdemeerderheid staat het vast dat de volgende regering en bonte coalitie zal zijn. Wat ook al min of meer vaststaat is dat ons land straks een nieuwe premier krijgt. CD&V schuift haar voorzitter Marianne Thyssen naar voren als kandidaat voor de 16, zodat aftredend premier Yves Leterme op zoek mag naar een nieuwe job. Mogelijk krijgt België dus zijn eerste vrouwelijke eerste minister.
No hay comentarios:
Publicar un comentario